श्री हनुमदष्टकम्

श्रीरघुराजपदाब्जनिकेतन पंकजलोचन मंगलराशे

चंडमहाभुजदंड सुरारिविखंडनपंडित पाहि दयालो ।

पातकिनं च समुद्धर मां महतां हि सतामपि मानमुदारं

त्वां भजतो मम देहि दयाघन हे हनुमन् स्वपदांबुजदास्यम् ॥ 1 ॥

संसृतितापमहानलदग्धतनूरुहमर्मतनोरतिवेलं

पुत्रधनस्वजनात्मगृहादिषु सक्तमतेरतिकिल्बिषमूर्तेः ।

केनचिदप्यमलेन पुराकृतपुण्यसुपुंजलवेन विभो वै

त्वां भजतो मम देहि दयाघन हे हनुमन् स्वपदांबुजदास्यम् ॥ 2 ॥

संसृतिकूपमनल्पमघोरनिदाघनिदानमजस्रमशेषं

प्राप्य सुदुःखसहस्रभुजंगविषैकसमाकुलसर्वतनोर्मे ।

घोरमहाकृपणापदमेव गतस्य हरे पतितस्य भवाब्धौ

त्वां भजतो मम देहि दयाघन हे हनुमन् स्वपदांबुजदास्यम् ॥ 3 ॥

संसृतिसिंधुविशालकरालमहाबलकालझषग्रसनार्तं

व्यग्रसमग्रधियं कृपणं च महामदनक्रसुचक्रहृतासुम् ।

कालमहारसनोर्मिनिपीडितमुद्धर दीनमनन्यगतिं मां

त्वां भजतो मम देहि दयाघन हे हनुमन् स्वपदांबुजदास्यम् ॥ 4 ॥

संसृतिघोरमहागहने चरतो मणिरंजितपुण्यसुमूर्तेः

मन्मथभीकरघोरमहोग्रमृगप्रवरार्दितगात्रसुसंधेः ।

मत्सरतापविशेषनिपीडितबाह्यमतेश्च कथं चिदमेयं

त्वां भजतो मम देहि दयाघन हे हनुमन् स्वपदांबुजदास्यम् ॥ 5 ॥

संसृतिवृक्षमनेकशताघनिदानमनंतविकर्मसुशाखं

दुःखफलं करणादिपलाशमनंगसुपुष्पमचिंत्यसुमूलम् ।

तं ह्यधिरुह्य हरे पतितं शरणागतमेव विमोचय मूढं

त्वां भजतो मम देहि दयाघन हे हनुमन् स्वपदांबुजदास्यम् ॥ 6 ॥

संसृतिपन्नगवक्त्रभयंकरदंष्ट्रमहाविषदग्धशरीरं

प्राणविनिर्गमभीतिसमाकुलमंदमनाथमतीव विषण्णम् ।

मोहमहाकुहरे पतितं दययोद्धर मामजितेंद्रियकामं

त्वां भजतो मम देहि दयाघन हे हनुमन् स्वपदांबुजदास्यम् ॥ 7 ॥

इंद्रियनामकचोरगणैर्हृततत्त्वविवेकमहाधनराशिं

संसृतिजालनिपातितमेव महाबलिभिश्च विखंडितकायम् ।

त्वत्पदपद्ममनुत्तममाश्रितमाशु कपीश्वर पाहि कृपालो

त्वां भजतो मम देहि दयाघन हे हनुमन् स्वपदांबुजदास्यम् ॥ 8 ॥

ब्रह्ममरुद्गणरुद्रमहेंद्रकिरीटसुकोटिलसत्पदपीठं

दाशरथिं जपति क्षितिमंडल एष निधाय सदैव हृदब्जे ।

तस्य हनूमत एव शिवंकरमष्टकमेतदनिष्टहरं वै

यः सततं हि पठेत्स नरो लभतेऽच्युतरामपदाब्जनिवासम् ॥ 9 ॥

|| इति श्री मधुसूदनाश्रम शिष्याऽच्युतविरचितं श्रीमद्दनुमदष्टकम् ||